آسانسورهای هیدرولیکی از جمله آسانسورهایی می باشند که اخیرا جایگاه ویژه ای در بین کاربران خانگی پیدا کرده است . ساده ترین نوع آسانسورهای هیدرولیک شامل یک سیلندر و پیستون می باشد که به طور مستقیم به زیر کابین وصل می شود . آسانسورهای هیدرولیک در ظرفیت های بالا مورد استفاده قرار می گیرند .

مزایا و خصوصیت مهم آسانسور های هیدرولیک :

آسانسور های هیدرولیک حین حرکت به نرمی جابه جا می شوند و خرابی و استهلاک در آن ها بسیار پایین می باشد و عیب یابی و تعمیر آن ها نیز کم می باشد ، از آسانسور های هیدرولیک به دلیل حذف کادر وزنه و سیم بکسل می توان آسانسور های زیبا و شیشه ای نیز تولید کرد . همچنین آسانسور های هیدرولیک به سازه سبک نیاز دارند و لازم نیست در پشت بام ساختمان ها ، موتور خانه ایجاد شود . از دیگر محاسن خوب آن ها ایجاد آسانسور های باربر و سنگین با قابلیت حمل بار زیاد و زیبایی منازل و بام آن ها و تراز شدن دقیق آن ها در طبقات می باشد . در آسانسور های هیدرولیک قطع برق باعث از کار افتادن آن ها نمی شود . مصرف برق در آسانسور های هیدرولیک بسیار پایین می باشد زیرا این آسانسور ها برای حرکت به سمت بالا نیاز به فشار دارند و در صورتی که رو به پایین حرکت می کنند نیازی به مصرف انرژی و روشن کردن موتور نمی باشد و تنها با باز کردن یک شیر و خالی کردن روغن جک کابین به آرامی به سمت پایین حرکت می کنند ، در واقع این گونه می توان بیان کرد که آسانسور های هیدرولیکی برای حرکت به سمت بالا نیاز به توان دارند و برای پایین آمدن از نیروی گرانش استفاده می کنند .

معایب آسانسور های هیدرولیک :

آسانسور های هیدرولیک علاوه بر مزایایی که گفته شد گاها دارای معایبی نیز می باشند که از جمله آن محدودیت آن ها در ارتفاع و کندی سرعت آن ها و تنها قرار گیری آن ها در چاهک می باشد .

طرز کار آسانسور های هیدرولیک :

آسانسور های هیدرولیک به وسیله موتور های الکتریکی و پمپ فشار روغن و جک هیدرولیک کار می کنند . آسانسور های هیدرولیک به دلیل عدم وجود کادر وزنه و سیستم جک هیدرولیکی نیاز به موتور های قوی تری دارند که بتوانند مسافران را جابه جا کنند . در آسانسور های هیدرولیکی وظیفه تامیین فشار روغن بر روی جک هیدرولیکی را پاوریونیت بر عهده دارد که یک موتور سه فاز غوطه ور در روغن می باشد که یک شیر الکتریکی مخصوص دارد . روغن با فشاری که وارد می کند باعث می شود پیستون و کابین به طرف بالا حرکت کنند و آن زمان که کابین به طبقه ی مورد نظر رسید ، سیستم کنترل به موتور علامت می دهد تا پمپاژ روغن را قطع کند . برای پایین آمدن کابین در آسانسور های هیدرولیکی نیز سیستم کنترل به دریچه فرمان می دهد که باز شود و سنگینی کابین موجب می شود که پیستون به سیلندر ها فشار وارد کند و روغن از دریچه به مخزن بازگشته و در زمانی که سیستم کنترل متوقف می شود فرمان بسته شدن دریچه را می دهد . آسانسورهای هیدرولیک باید مجهز به سیستم تهویه و پوشش عایقی باشند تا از بالا رفتن دمای روغن جلوگیری کنند.

سیستم های آسانسور های هیدرولیک

سیستم های موجود در آسانسور های هیدرولیک به دو دسته تقسیم می شوند که شامل سیستم مستقیم و سیستم غیر مستقیم می باشد .
سیستم مستقم آسانسور های هیدرولیک : سیستم های مستقیم در آسانسورهای هیدرولک این گونه می باشند که در آن ها برای جابه جای کابین ، جک باید بدون واسطه به یوک کابین وصل شود و همچنین جک باید دارای شیر اطمینان مخصوص باشد . سیستم های مستقیم در آسانسور های هیدرولیک خود شامل دو نوع سیستم های مرکزی و سیستم ها کناری می باشد .
سیستم غیر مستقیم آسانسور هیدرولیک : در این سیستم ها نیز کابین ها به وسیله ی سیم بکسل به یوک وصل شده و جابه جا می شوند . این سیستم ها هم همانند سیستم های مستقیم شامل سیستم کناری و مرکزی می باشند .
قسمت های تشکیل دهنده آسانسور های هیدرولیک :
آسانسور های هیدرولیک از بخش های تابلو فرمان ، سنسور حرارتی ، مدار قدرت ، ترموستات روغن و فریم کابین وسنسور اضطراری برقی ، جک و پیستون تشکیل می شوند .

جهت سفارش آسانسور کارگاهی هیدرولیک تماس داشته باشید.

آسانسور ها از ابتدایی ترین وسیله های دست ساز بشر می باشند و تاریخچه آن به زمانی بر می گردد که انسان به فکر این افتاد که وسیله ای بسازد که بتواند از درون چاه آب بالا بکشد و سنگ چرخ را که یک نوع بالابر ساده به شمار می آمد را اختراع کرد.
سازندگان و معماران بناها از زمان های خیلی دور شاید صد ها سال پیش قادر بودند بنا های بزرگ و با عظمت درست کنند ولی یکی از عوامل مهم بازدارنده ی این مهم ، پله بود .

اولین بالابر توسط چه کسی اختراع شد ؟

با گسترش ساختمان ها نیاز به نوع دیگری از آسانسور ها که به آن ها بالابر نیز گفته می شود افزایش یافت تا در تسریع کار ها و سرعت دادن به ساخت و ساز نیاز بشر را فراهم کند . و اما بالابر ها هم تاریخچه دور و درازی دارند و می توان از آن ها به عنوان اولین ماشین های دست ساز بشر یاد کرد . در مصر باستان نیز برای این که اهرام ساخته شود از بالابر استفاده می شد . اولین بالابر ها توسط ارشمیدس ساخته شد که آن بالابرها نفرات را تا ارتفاع محدودی حمل می کردند.

آسانسور اولیه

آسانسور وسیله حمل و نقل عمودی می باشد و اولین آسانسور توسط اتوود دانشمند و ریاضی دان بزرگ اختراع شد و می توان گفت که اتوود پایه گذار آسانسور و طراح آن بود . اتوود ماشین اتوود را اختراع کرد که از دو وزنه تشکیل شده بود که با یک نخ به هم مربوط می شدند و روی قرقره ها بالا و پایین می رفتند . بنابراین اتوود توانست طرح ابتدایی برای یک آسانسور را ارائه داد و سپس اولین آسانسوری که به شکل امروزی اختراع شد توسط دانشمند بزرگ آمریکایی به نام اوتیس بود . پس از آن با پیشرفت علم و صنعت روز به روز آسانسور ها نیز پیشرفت کردند و تنوع آن زیاد شده و در طرح ها و انواع مختلف تولید شدند.
اوتیس در سال 1854 میلادی با یک اختراع ساده توانست سر آغازی باشد برای اختراع و استفاده از آسانسورهای بی خطر . آسانسور ساده ای که اوتیس طراحی کرده بود چرخ ضامن داری بود که در صورتی که کابل نگهدارنده کابین آسانسور پاره شد اتاقک مورد نظر به طور کامل سقوط نمی کرد و ترمز ها به طور خودکار فعال می شدند و کابین به اندازه ی تنها چند پا فشار می افتاد و می ایستاد .
بنابراین اوتیس اولین آسانسور را اختراع کرد که با ترمز اتوماتیک کار می کرد . این مخترع بزرگ در 49 سالگی جان خود را به خاطر بیماری دیفتری از دست داد .
اوتیس مخترع آمریکایی از کودکی طرح هایی روی کاغذ می کشید که نشانگر نگاه خلاق او به اشیای عجیب و غریب بود . از این دانشمند بزرگ به عنوان بنیان گذار یکی از شرکت های آسانسور و پله برقی یاد می شود .
با پیشرفت علم و صنعت آسانسور ها هم گسترش یافتند و تامپسون اولین کسی بود که در سال 1850 اولین بالابر هیدرولیکی را اختراع کرد و پس از آن نیز برای هر نوع از کار انواع مختلفی از بالابر ها تولید شدند و به نام آسانسور کارگاهی وارد بازار شدند .
در دانشنامه ای که مربوط به بریتانیاست آمده است که یک دانشمند رومی به نام ویتروس در حدود 236 سال قبل از میلاد از وسایلی نام برده که در بناها برای جابه جایی افراد استفاده می شد . بعد از تامپسون ، دانشمندی به نام ورنرفون زیمنس اولین آسانسورهای الکتریکی را ابداع کرد و با این کار مسیر تولید آسانسورهای پیشرفته امروزی را فراهم نمود .

صنعت آسانسور کارگاهی در ایران

آسانسور کارگاهی و صنعت آن در کشور ایران قدمتی 80 ساله دارد ولی بر اساس روایت ها اولین آسانسور کارگاهی در ایران در پالایشگاه آبادان در دوران حکومت احمد شاه قاجار ایجاد شده بود که در آن زمان آسانسور ها به طور کامل و دسته بندی شده از کشور های خارجی به ایران وارد می شد ولی به مرور زمان آسانسور سازی در ایران نیز توسط شرکت هایی گسترش یافت .
در سال 1345 اوکسن الکسانی با کپی برداری از شرکت های اروپایی اولین کارگاه تولید درب و کابین را راه اندازی کرد و در سال 1350 اولین کارخانه آسانسور سازی به نام شیندلر در شهر صنعتی البرز قزوین راه اندازی شد .

جهت مشاوره فنی با تیم سهند پاد جهان در تماس باشید.